آرتروسکوپی یک روش جراحی کم‌تهاجمی است که برای تشخیص و درمان مشکلات مفصلی به کار می‌رود. در این روش، جراح از یک ابزار باریک و مجهز به دوربین کوچک به نام “آرتروسکوپ” استفاده می‌کند که از طریق برش‌های کوچک به داخل مفصل فرستاده می‌شود. تصاویر داخل مفصل به کمک دوربین بر روی مانیتور نمایش داده می‌شود و جراح می‌تواند آسیب‌های موجود مانند پارگی رباط‌ها، آسیب غضروف‌ها یا اجسام شناور داخل مفصل را بررسی و در صورت نیاز درمان کند. این روش نسبت به جراحی باز، خطر عفونت کمتری دارد و با حداقل آسیب به بافت‌های اطراف همراه است.
آرتروسکوپی مفصل‌های مختلف بدن از جمله زانو، شانه، مچ پا و لگن برای درمان آسیب‌های رایج به کار می‌رود. به عنوان مثال، در ورزشکارانی که دچار پارگی رباط صلیبی زانو (ACL) یا آسیب‌های مینیسک می‌شوند، آرتروسکوپی زانو یک روش ایده‌آل برای ترمیم این آسیب‌ها است. همچنین، در مشکلات شانه مانند پارگی تاندون روتاتور کاف یا دررفتگی‌های مکرر، این روش به ترمیم بافت‌های آسیب‌دیده کمک می‌کند. آرتروسکوپی به دلیل برش‌های کوچک و کاهش خون‌ریزی و درد بعد از عمل، دوران نقاهت کوتاه‌تری دارد و بیماران سریع‌تر به فعالیت‌های روزمره خود بازمی‌گردند.
مزایای آرتروسکوپی شامل زمان کوتاه جراحی، کاهش درد بعد از عمل و حداقل آسیب به بافت‌های نرم اطراف مفصل است. دوران نقاهت پس از آرتروسکوپی معمولاً کوتاه‌تر از جراحی باز است، اما نیاز به توانبخشی و فیزیوتراپی برای بازگرداندن قدرت و دامنه حرکتی مفصل وجود دارد. بیماران باید تمرینات تقویتی و حرکتی را تحت نظر متخصص فیزیوتراپی انجام دهند تا به بهبودی کامل برسند. آرتروسکوپی نه تنها برای درمان آسیب‌های حاد مفصلی مؤثر است، بلکه در تشخیص علت دردهای مزمن و نامشخص مفاصل نیز کاربرد دارد و به پزشکان کمک می‌کند تا تصمیم‌گیری دقیق‌تری در مورد روند درمان داشته باشند.
