تزریق PRP (پلاسمای غنی از پلاکت) یکی از روش‌های نوین و مؤثر در درمان مشکلات مفصلی و آسیب‌های بافت نرم است. در این روش، پلاسمای خون بیمار که حاوی غلظت بالایی از پلاکت‌ها است، به داخل مفصل آسیب‌دیده تزریق می‌شود. پلاکت‌ها دارای فاکتورهای رشد و پروتئین‌هایی هستند که به ترمیم بافت‌های آسیب‌دیده و تحریک فرآیندهای بازسازی طبیعی بدن کمک می‌کنند. تزریق PRP به‌ویژه در درمان آرتروز زانو، آسیب‌های تاندون‌ها و غضروف‌های مفصلی کاربرد دارد. این روش غیرتهاجمی بوده و به دلیل استفاده از خون خود بیمار، خطر بروز عفونت و واکنش‌های آلرژیک بسیار ناچیز است.
مزایای تزریق PRP در مفاصل شامل کاهش التهاب، تسکین درد و بهبود عملکرد مفصل است. این روش می‌تواند پیشرفت آرتروز را کند کرده و کیفیت زندگی بیماران را بهبود بخشد. برخلاف تزریق کورتیکواستروئیدها که بیشتر اثر موقت دارند، PRP با تحریک فرآیندهای بازسازی و تولید کلاژن، تأثیر طولانی‌مدت‌تری بر بهبود مفصل دارد. مطالعات نشان داده‌اند که این درمان در بیماران مبتلا به آرتروز خفیف تا متوسط زانو بسیار مؤثر است و می‌تواند نیاز به جراحی‌های پیچیده مانند تعویض مفصل را به تعویق بیندازد.
فرآیند تزریق PRP شامل چند مرحله ساده است. ابتدا مقدار کمی خون از بیمار گرفته شده و در دستگاه سانتریفیوژ قرار داده می‌شود تا پلاکت‌ها از سایر اجزای خون جدا و غلیظ شوند. سپس این پلاسمای غنی از پلاکت به ناحیه آسیب‌دیده مفصل تزریق می‌شود. بعد از تزریق، بیمار نیاز به استراحت کوتاه‌مدت دارد و ممکن است پزشک توصیه کند از فعالیت‌های سنگین خودداری کند. روند بهبودی تدریجی است و معمولاً طی چند هفته تا چند ماه، بیمار شاهد کاهش درد و بهبود عملکرد مفصل خواهد بود. این روش به دلیل کم‌تهاجمی بودن و اثربخشی مناسب، به‌طور فزاینده‌ای در درمان مشکلات مفصلی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
