تزریق‌های غضروف‌ساز و درمان‌های داخل مفصلی یکی از روش‌های غیرتهاجمی برای کاهش درد و بهبود عملکرد مفاصل، به‌ویژه در بیماران مبتلا به آرتروز و ساییدگی مفصل است. این تزریق‌ها معمولاً زمانی انجام می‌شوند که درمان‌های محافظه‌کارانه مانند داروهای خوراکی و فیزیوتراپی تأثیر کافی نداشته باشند. هدف از این تزریق‌ها، کاهش التهاب، تسکین درد و کمک به ترمیم و بازسازی غضروف مفصل است. تزریق مواد غضروف‌ساز می‌تواند شامل موادی مانند هیالورونیک اسید باشد که به‌طور طبیعی در مایع مفصلی وجود دارد و نقش روان‌کنندگی و تغذیه غضروف را ایفا می‌کند. این روش بیشتر در مفاصل بزرگ مانند زانو کاربرد دارد.
انواع مختلف تزریق در مفاصل شامل تزریق کورتیکواستروئیدها، هیالورونیک اسید، پی‌آرپی (PRP) و سلول‌های بنیادی است. تزریق کورتیکواستروئیدها معمولاً برای کاهش سریع التهاب و درد در بیماران مبتلا به آرتروز یا التهاب حاد مفصلی انجام می‌شود، اما اثر آن موقت است و نباید به‌طور مکرر استفاده شود. تزریق هیالورونیک اسید یا ژل‌های غضروف‌ساز به‌عنوان روان‌کننده طبیعی عمل کرده و اصطکاک بین سطوح مفصل را کاهش می‌دهد، که باعث بهبود عملکرد مفصل و کاهش درد در بیمار می‌شود. همچنین، تزریق پی‌آرپی (پلاسمای غنی از پلاکت) از خون خود بیمار تهیه شده و با آزادسازی فاکتورهای رشد، به ترمیم و بازسازی بافت‌های آسیب‌دیده کمک می‌کند.
تزریق سلول‌های بنیادی یکی دیگر از روش‌های نوین برای درمان آسیب‌های غضروفی و مشکلات مفصلی است. در این روش، سلول‌های بنیادی از منابعی مانند مغز استخوان یا بافت چربی استخراج و به داخل مفصل تزریق می‌شوند. این سلول‌ها با قابلیت ترمیم و بازسازی، به تولید بافت غضروفی جدید کمک کرده و التهاب را کاهش می‌دهند. این نوع درمان بیشتر در موارد آرتروز پیشرفته یا آسیب‌های شدید مفصلی کاربرد دارد و نتایج امیدوارکننده‌ای نشان داده است. انتخاب نوع تزریق به شرایط بیمار، میزان آسیب مفصل و نظر پزشک متخصص بستگی دارد. تمامی این روش‌ها می‌توانند به‌عنوان گزینه‌های مؤثری برای جلوگیری از پیشرفت بیماری و به تأخیر انداختن نیاز به جراحی‌های پیچیده مانند تعویض مفصل استفاده شوند.
