شکستگی هیپ (سر استخوان ران) یک آسیب جدی است، با عوارضی که می تواند زندگی را تهدید کند. خطر شکستگی هیپ با افزایش سن افزایش می یابد، چراکه استخوان ها با افزایش سن ضعیف می شوند (پوکی استخوان). برخی داروها، بینایی ضعیف و مشکلات تعادلی نیز باعث می‌شود افراد مسن بیشتر زمین بخورند که این مورد یکی از شایع‌ترین علل شکستگی هیپ است. شکستگی هیپ در اکثر موارد نیاز به جراحی ترمیمی یا تعویض مفصل دارد و به دنبال آن فیزیوتراپی انجام می شود. انجام اقداماتی برای حفظ تراکم استخوان و جلوگیری از افتادن می تواند به جلوگیری از شکستگی هیپ کمک کند. علائم و نشانه های شکستگی هیپ عبارتند از: ناتوانی در بلند شدن از زمین به دنبال افتادن یا راه رفتن درد شدید در لگن یا کشاله ران ناتوانی در قرار دادن وزن روی پای سمتی که لگنش آسیب دیده کبودی و تورم در ناحیه لگن و اطراف آن پا در سمت لگن شکسته کوتاه تر به نظر میرسد فرد پای سمت لگن شکسته را در حال چرخش به بیرون نگه میداردعلل:یک ضربه شدید، مانند تصادف اتومبیل، می تواند باعث شکستگی هیپ در افراد در هر سنی شود. در افراد مسن تر، شکستگی هیپ اغلب در نتیجه سقوط از ارتفاع (مثل نردبان) است. در افرادی که استخوان‌های بسیار ضعیفی دارند، شکستگی هیپ می‌تواند به سادگی با ایستادن روی پا و چرخاندن آن رخ دهد. ریسک فاکتورها:موارد زیادی می تواند خطر شکستگی هیپ را افزایش دهد.۱. سن و جنس تراکم استخوان و توده عضلانی با افزایش سن کاهش می یابد. همچنین افراد مسن ممکن است مشکلات بینایی و تعادل داشته باشند که می تواند خطر افتادن را افزایش دهد.شکستگی هیپ در زنان سه برابر بیشتر از مردان اتفاق می افتد. زنان سریعتر از مردان تراکم استخوان خود را از دست می دهند، تا حدی به این دلیل که کاهش سطح استروژن که با یائسگی اتفاق می افتد، از دست دادن استخوان را تسریع می کند. با این حال، مردان نیز می توانند به طور خطرناکی سطوح پایین تراکم استخوانی داشته باشند. ۲. خطر شکستگی هیپ در موارد زیر افزایش می یابد: پوکی استخوان: این وضعیت استخوان ها را ضعیف کردهو احتمال شکستگی آنها را افزایش می دهد.
مشکلات تیروئید: پرکاری تیروئید می تواند به استخوان های شکننده منجر شود. اختلالات روده: شرایطی که جذب ویتامین D و کلسیم را کاهش می دهد نیز می تواند باعث ضعیف شدن استخوان ها شود.
مشکلات تعادل: بیماری پارکینسون، سکته مغزی و نوروپاتی محیطی می تواند خطر افتادن را افزایش دهد. قند خون پایین یا فشار خون پایین نیز می تواند در خطر افتادن نقش داشته باشد. ۳.برخی داروهاداروهای کورتیکواستروئیدی، مانند پردنیزولون، در صورت مصرف طولانی مدت می توانند استخوان ها را ضعیف کنند. برخی داروها یا ترکیبات خاصی از داروها می توانند باعث سرگیجه شوند که می تواند خطر افتادن را افزایش دهد. رایج ترین داروهای مرتبط با زمین خوردن شامل داروهای خواب آور، داروهای ضد روان پریشی (آنتی سایکوتیک) و آرام بخش هستند. ۴. مشکلات تغذیه ای:کمبود کلسیم و ویتامین D در رژیم غذایی افراد جوان، حجم توده استخوانی را کاهش داده و خطر شکستگی در سنین بالاتر را افزایش می دهد. همچنین دریافت مقدار کافی کلسیم و ویتامین D در سنین بالا برای حفظ تراکم استخوان بسیار مهم است. لاغر بودن بیش از حد نیز خطر از دست دادن استخوان را افزایش می دهد. ۵. سبک زندگی:عدم انجام منظم ورزش های تحمل وزن، مانند پیاده روی، می تواند منجر به ضعیف شدن استخوان ها و ماهیچه ها شده و احتمال سقوط و شکستگی را افزایش دهد.
تنباکو و الکل هر دو می توانند با فرآیندهای طبیعی ساخت و حفظ بافت استخوانی تداخل داشته و منجر به تحلیل رفتن استخوان شوند.عوارض: شکستگی هیپ می تواند استقلال فرد را کاهش دهد و گاهی عمر را کوتاه کند. حدود نیمی از افرادی که دچار شکستگی هیپ شده‌اند، قادر به بازیابی توانایی زندگی مستقل نیستند.هنگامی که شکستگی هیپ مانع از حرکت فرد برای مدت طولانی می شود، عوارض می تواند شامل موارد زیر باشد: ۱.لخته شدن خون در پاها یا ریه ها ۲.زخم بستر ۳.پنومونی ۴.از دست دادن بیشتر توده عضلانی، افزایش خطر سقوط و آسیب ۵. مرگ پیشگیری: انتخاب سبک زندگی سالم در اوایل بزرگسالی، حجم توده استخوانی را افزایش داده و خطر پوکی استخوان را در سال های بعد کاهش می دهد. اقدامات مشابه در هر سنی ممکن است خطر سقوط را کاهش داده و سلامت کلی را بهبود بخشد. برای جلوگیری از زمین خوردن و حفظ استخوان سالم: ۱. کلسیم و ویتامین D کافی دریافت کنید: به طور کلی، مردان و زنان 50 ساله و بالاتر باید 1200 میلی گرم کلسیم در روز و 600 واحد بین المللی ویتامین D در روز مصرف کنند.
